سکته مغزی ایسکمیک

سکته مغزی ایسکمیک وضعیتی است که زمانی رخ می دهد که رگ های خونی که به مغز خون رسانی می کنند مسدود می شود و در نتیجه اکسیژن و مواد مغذی به بافت مغز کاهش می یابد. این انسداد اغلب به دلیل لخته شدن خون یا رسوبات چربی ایجاد می شود که در شریان های منتهی به مغز ایجاد می شود. سکته مغزی ایسکمیک شایع ترین نوع سکته مغزی است که حدود ۸۷ درصد از کل موارد سکته مغزی را تشکیل می دهد.

سکته مغزی ایسکمیک می تواند توسط عوامل مختلفی ایجاد شود که شایع ترین آنها عبارتند از:

آترواسکلروز: تشکیل رسوبات چربی (پلاک) در شریان ها که می تواند پاره شود و باعث تشکیل لخته خون شود و جریان خون به مغز را مسدود کند.
آمبولی: لخته خونی که در قسمت دیگری از بدن (اغلب قلب) تشکیل می‌شود و از طریق جریان خون به مغز می‌رود و در یک رگ خونی کوچک‌تر قرار می‌گیرد.
ترومبوز: تشکیل لخته خون در رگ خونی مغز، معمولاً به دلیل شرایطی مانند فیبریلاسیون دهلیزی یا تصلب شرایین.

عوامل متعددی وجود دارد که می تواند خطر ابتلا به سکته مغزی ایسکمیک را افزایش دهد، از جمله:

فشار خون بالا (فشار خون): خطر آسیب عروق خونی و تشکیل لخته را افزایش می دهد.
سطح کلسترول بالا: منجر به ایجاد پلاک در شریان ها می شود.
دیابت: می تواند به رگ های خونی آسیب برساند و خطر تشکیل لخته را افزایش دهد.
سیگار کشیدن: به رگ های خونی آسیب می رساند و احتمال تشکیل لخته را افزایش می دهد.
چاقی: می تواند در سایر عوامل خطر مانند فشار خون بالا و دیابت نقش داشته باشد.
فیبریلاسیون دهلیزی: خطر تشکیل لخته های خونی در قلب را افزایش می دهد که می توانند به مغز بروند.
سابقه خانوادگی سکته مغزی: ژنتیک می تواند در مستعد کردن افراد به سکته مغزی نقش داشته باشد.

علائم سکته مغزی ایسکمیک

علائم بسته به قسمتی از مغز که تحت تأثیر قرار می گیرد می تواند متفاوت باشد اما معمولاً شامل موارد زیر است:

ضعف یا بی حسی ناگهانی در صورت، بازو یا پا، به خصوص در یک طرف بدن.
مشکل در صحبت کردن یا درک گفتار.
سردرگمی یا مشکل در هماهنگی.
شروع ناگهانی سردرد شدید.
مشکلات بینایی در یک یا هر دو چشم.
سرگیجه یا از دست دادن تعادل.

تشخیص سکته مغزی ایسکمیک معمولاً شامل ترکیبی از معاینات فیزیکی، آزمایش های تصویربرداری و آزمایش خون است. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

سی تی اسکن یا ام آر آی: برای تجسم مغز و شناسایی نواحی کاهش جریان خون یا آسیب.
آزمایش خون: برای بررسی عوامل خطر مانند کلسترول بالا، دیابت و اختلالات لخته شدن خون.
ECG (الکتروکاردیوگرام): برای تشخیص ریتم های نامنظم قلب مانند فیبریلاسیون دهلیزی.

روشهای درمان

هدف از درمان سکته مغزی ایسکمیک بازگرداندن جریان خون به بافت مغز در سریع ترین زمان ممکن برای به حداقل رساندن آسیب است. این می تواند شامل موارد زیر باشد:

داروهای لخته ساز (ترومبولیتیک): داروهایی مانند فعال کننده پلاسمینوژن بافتی (tPA) ممکن است به صورت داخل وریدی برای حل لخته های خون تجویز شوند.
ترومبکتومی مکانیکی: روشی که در آن از کاتتر برای برداشتن لخته از شریان مسدود شده استفاده می شود.
داروهای ضد پلاکت و ضد انعقاد: برای جلوگیری از تشکیل لخته بیشتر.
توانبخشی: فیزیوتراپی، گفتار درمانی و کاردرمانی برای کمک به بیماران برای بازیابی توانایی های از دست رفته.