توانبخشی تعادل یک جنبه حیاتی در بهبود سکته مغزی است، زیرا افرادی که دچار سکته مغزی شده اند اغلب دچار اختلال در تعادل و هماهنگی می شوند. این می تواند منجر به مشکلاتی در راه رفتن، ایستادن و انجام فعالیت های روزمره زندگی شود. هدف از توانبخشی تعادل بهبود این آسیب ها از طریق استفاده از تمرینات و مداخلات هدفمند است.
پس از سکته مغزی، افراد بسته به محل و شدت آسیب مغزی، ممکن است دچار انواع نقایص تعادلی شوند. اختلالات رایج تعادل بدنبال سکته مغزی شامل بی ثباتی وضعیتی، کاهش توانایی جابجایی وزن، تحمل وزن نامتقارن، اختلال در یکپارچگی حسی و کاهش قدرت و هماهنگی عضلانی است. این کمبودها می تواند به طور قابل توجهی بر توانایی فرد در راه رفتن و انجام کارهای روزانه تأثیر بگذارد و خطر سقوط و آسیب را افزایش دهد.
توانبخشی تعادل معمولاً در مرحله حاد بهبودی سکته مغزی شروع می شود و بر حرکت زودهنگام و جلوگیری از عوارضی مانند انقباضات و زخم فشاری تمرکز می کند. همانطور که فرد به مراحل تحت حاد و مزمن بهبودی پیشرفت می کند، توانبخشی تعادل می تواند فشرده تر باشد و به سمت نقایص تعادلی خاص هدف قرار گیرد.
هدف از توانبخشی تعادل، بهبود توانایی فرد برای حفظ ثبات وضعیتی، جابجایی موثر وزن و انطباق با تغییرات محیطی است. این امر از طریق ترکیبی از تمرین‌ها، مداخلات و استراتژی‌هایی به دست می‌آید که آسیب‌های زمینه‌ای را که به کسری تعادل کمک می‌کنند، هدف قرار می‌دهند.
بیشتر بخوانید : تمرین درمانی برای سکته مغزی
توانبخشی تعادل بیمار سکته مغزی
برخی از اجزای کلیدی توانبخشی تعادلی برای بیماران سکته مغزی عبارتند از:
تمرینات تقویتی: تقویت عضلات اندام تحتانی و هسته مرکزی برای بهبود تعادل و ثبات ضروری است. این می تواند شامل تمریناتی مانند نشستن به ایستادن، اسکات، لانژ و بلند کردن پا برای هدف قرار دادن گروه های عضلانی خاص مورد نیاز برای حفظ تعادل در هنگام ایستادن و راه رفتن باشد.
تمرینات تغییر وزن: بهبود توانایی تغییر وزن برای حفظ کنترل وضعیت بدن و جلوگیری از سقوط بسیار مهم است. تمرینات تغییر وزن مانند گام برداشتن به پهلو، رسیدن و انتقال وزن از یک پا به پای دیگر می تواند به بهبود تعادل و هماهنگی کمک کند.
آموزش یکپارچگی حسی: افراد مبتلا به اختلالات تعادلی مرتبط با سکته مغزی اغلب در پردازش اطلاعات حسی از محیط، مانند بازخورد بینایی، دهلیزی و حس عمقی مشکل دارند. هدف آموزش یکپارچگی حسی بهبود توانایی فرد در تفسیر و پاسخ به ورودی حسی، بهبود تعادل و ثبات آنهاست.
تمرین راه رفتن: پیاده روی یک کار پیچیده است که نیاز به تعادل، هماهنگی و قدرت عضلانی دارد. آموزش راه رفتن برای بیماران سکته مغزی ممکن است شامل تمرین راه رفتن بر روی سطوح مختلف، استفاده از وسایل کمکی مانند عصا یا واکر، و تمرکز بر طول قدم و قرار دادن پا برای بهبود تعادل و الگوهای راه رفتن باشد.
تمرینات تعادلی: تمرینات تعادلی خاص مانند ایستادن تک پا، ایستادن پشت سر هم و فعالیت های تخته تعادل می تواند به بهبود توانایی فرد برای حفظ تعادل و کنترل وضعیت بدن کمک کند. این تمرینات تعادل و هماهنگی فرد را به چالش می کشد و به بهبود ثبات کلی کمک می کند.
اصلاحات محیطی: ایجاد تغییرات ساده در محیط زندگی فرد می تواند به بهبود ایمنی و استقلال آنها کمک کند. این می تواند شامل حذف خطرات احتمالی سقوط، استفاده از دستگیره یا نرده ها برای پشتیبانی، و اطمینان از روشنایی کافی و مسیرهای روشن برای راه رفتن باشد.
نکات تکمیلی
توانبخشی تعادلی برای بیماران سکته مغزی باید بر اساس اختلالات خاص، اهداف و سطح عملکرد فرد، فردی باشد. یک رویکرد چند رشته ای شامل فیزیوتراپیست ها، کاردرمانگران و سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی برای رسیدگی به نیازهای پیچیده بازماندگان سکته ضروری است.
علاوه بر تمرینات و مداخلات، آموزش برای فرد و مراقبان او از اجزای حیاتی توانبخشی تعادل است. ارائه اطلاعات در مورد استراتژی های پیشگیری از سقوط، تکنیک های حرکت ایمن و استفاده از وسایل کمکی می تواند به بهبود اعتماد به نفس و توانایی فرد برای انجام فعالیت های روزانه به طور مستقل کمک کند.
