روشهای توانبخشی پارکینسون
بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی است که بر سیستم عصبی تأثیر می گذارد و منجر به مشکلات حرکتی می شود. در حالی که هیچ درمان قطعی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد، روش های مختلف توانبخشی می تواند به مدیریت علائم، بهبود تحرک و افزایش کیفیت زندگی افراد مبتلا به این بیماری کمک کند. در اینجا رایج ترین روشهای توانبخشی پارکینسون آورده شده است:
کاردرمانی پارکینسون
هدف کاردرمانی کمک به افراد مبتلا به بیماری پارکینسون است تا استقلال خود را در فعالیت های روزانه حفظ کنند. کاردرمانگران ممکن است وسایل کمکی مانند وسایل کمکی راه رفتن یا ظروف تطبیقی را توصیه کنند و تکنیک‌هایی را برای حفظ انرژی و بهبود توانایی‌های عملکردی آموزش دهند.
بیشتر بخوانید : کاردرمانی برای بیماری پارکینسون
در اینجا برخی از جنبه های کلیدی کاردرمانی برای بیماری پارکینسون آورده شده است:
استراتژی های تطبیقی: کاردرمانگران به افراد مبتلا به بیماری پارکینسون تکنیک ها و استراتژی های مختلفی را برای غلبه بر مشکلات در فعالیت های روزانه آموزش می دهند. این ممکن است شامل اصلاح محیط، استفاده از تجهیزات تطبیقی یا وسایل کمکی و توسعه راهبردهایی برای صرفه جویی در انرژی و کاهش خستگی باشد.
آموزش مهارت‌های حرکتی ظریف: بیماری پارکینسون می‌تواند بر مهارت‌های حرکتی ظریف تأثیر بگذارد و کارهایی را که نیاز به مهارت دارند، مانند نوشتن، بستن دکمه‌های لباس یا استفاده از ظروف، چالش‌برانگیزتر کند. کاردرمانگران از تمرینات و فعالیت هایی برای بهبود هماهنگی چشم و دست، کنترل حرکتی ظریف و دقت استفاده می کنند.
تعادل و پیشگیری از سقوط: حفظ تعادل و جلوگیری از سقوط برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون بسیار مهم است. کاردرمانگران می توانند تمرینات و برنامه های آموزشی را برای تقویت تعادل، هماهنگی و راه رفتن ارائه دهند. آنها همچنین ممکن است تغییراتی در محیط خانه برای به حداقل رساندن خطرات سقوط پیشنهاد دهند.
آموزش شناختی: بیماری پارکینسون همچنین می تواند بر توانایی های شناختی مانند توجه، حافظه و عملکردهای اجرایی تأثیر بگذارد. کاردرمانگران ممکن است از تکنیک های آموزشی شناختی برای بهبود این زمینه ها استفاده کنند. این ممکن است شامل تمرینات حافظه، فعالیت های حل مسئله و استراتژی هایی برای مدیریت مشکلات شناختی در زندگی روزمره باشد.
کاردرمانی در منزل توسط متخصصان ما در بهترین مرکز کاردرمانی در منزل تهران برای عزیزان مبتلا به پارکینسون که امکان مراجعه حضوری به کلینیک کاردرمانی را ندارند ارائه می شود.
سایر روشهای توانبخشی پارکینسون
گفتار درمانی پارکینسون
گفتار درمانی یکی از اجزای اساسی مدیریت بیماری پارکینسون است، زیرا این بیماری اغلب می تواند منجر به تغییر در گفتار و ارتباطات شود. هدف از گفتار درمانی بهبود درک گفتار، کیفیت صدا و عملکرد بلع است. در اینجا برخی از جنبه های کلیدی گفتار درمانی برای بیماری پارکینسون آورده شده است:
درمان صدای لی سیلورمن (LSVT LOUD®): LSVT LOUD یک برنامه گفتار درمانی تخصصی است که به طور خاص برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون طراحی شده است. بر بهبود بلندی صدا، کیفیت صدا و وضوح گفتار تمرکز دارد. درمان شامل تمرینات فشرده و با تلاش زیاد است که سیستم تنفسی، صوتی و مفصلی را هدف قرار می دهد. هدف، تنظیم مجدد ادراک بلندی صدا و انتقال پیشرفت ها به ارتباطات روزانه است.
تمرینات صوتی: گفتاردرمانگران ممکن است از تمرینات صوتی مختلف برای رسیدگی به مسائل مربوط به کیفیت صدا مانند گرفتگی صدا، گفتار یکنواخت یا تنفس استفاده کنند.
راهبردهای ارتباطی: گفتار درمانی برای بیماری پارکینسون همچنین ممکن است شامل آموزش راهبردهای ارتباطی مؤثر برای جبران مشکلات به افراد باشد. این استراتژی‌ها می‌تواند شامل صحبت کردن با سرعت کمتر، استفاده از جملات کوتاه‌تر، تاکید بر کلمات کلیدی و استفاده از نشانه‌های غیرکلامی مانند ژست‌ها یا حالات چهره باشد.
درمان بلع: بیماری پارکینسون می تواند منجر به مشکلات بلع شود که به نام دیسفاژی شناخته می شود. گفتاردرمان‌ها می‌توانند برای رفع این مسائل، بلع درمانی ارائه دهند، که ممکن است شامل تمرین‌هایی برای بهبود کنترل حرکتی دهان، هماهنگی بلع، و استراتژی‌هایی برای به حداقل رساندن خطر آسپیراسیون یا خفگی باشد.
بیشتر بخوانید : توانبخشی پارکینسون در منزل
فیزیوتراپی برای توانبخشی پارکینسون
فیزیوتراپی نقش مهمی در مدیریت بیماری پارکینسون دارد و از مهم ترین روشهای توانبخشی پارکینسون است و بر بهبود تحرک، کاهش علائم، افزایش قدرت و انعطاف پذیری و ارتقای سلامت کلی بدن تمرکز دارد. در اینجا برخی از جنبه های کلیدی فیزیوتراپی برای بیماری پارکینسون آورده شده است:
تمرین راه رفتن: بیماری پارکینسون اغلب راه رفتن را تحت تاثیر قرار می دهد و منجر به حرکت گام ها، کاهش طول گام و مشکلات تعادلی می شود. فیزیوتراپیست ها می توانند تمرینات راه رفتن را برای بهبود طول گام، سرعت راه رفتن و الگوی کلی راه رفتن ارائه دهند. آنها ممکن است از نشانه های دیداری یا شنیداری مانند خطوط روی زمین یا مترونوم ها برای کمک به ریتم و هماهنگی استفاده کنند.
تمرینات تعادلی و وضعیت بدن: بیماری پارکینسون می تواند بر تعادل و وضعیت بدن تأثیر بگذارد و خطر افتادن را افزایش دهد. فیزیوتراپیست ها می توانند تمریناتی را تجویز کنند که قدرت، ثبات و هم ترازی وضعیت بدن را هدف قرار می دهد. این تمرینات به بهبود تعادل، کاهش خطر افتادن و بهبود وضعیت کلی بدن و کنترل بدن کمک می کند.
تمرینات انعطاف پذیری: سفتی و کاهش دامنه حرکتی در بیماری پارکینسون رایج است. فیزیوتراپیست ها تمرینات و تکنیک های کششی را برای بهبود تحرک مفاصل، انعطاف پذیری و کشش عضلانی ترکیب می کنند. این تمرینات به کاهش سفتی عضلات، افزایش دامنه حرکتی و افزایش کارایی کلی حرکت کمک می کند.
هماهنگی و کنترل حرکتی: بیماری پارکینسون می تواند هماهنگی و کنترل حرکتی را مختل کند. فیزیوتراپیست ها از تمرینات و فعالیت هایی استفاده می کنند که بر بهبود هماهنگی، برنامه ریزی حرکتی و توالی حرکت تمرکز دارند. این تمرینات ممکن است شامل وظایفی باشد که مهارت های حرکتی ظریف، هماهنگی دو طرفه و کنترل کلی حرکت را به چالش می کشد.
